Νίκος Μενουδαράκος
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων.
Στην καθημερινότητα εστιάζει στο Αθλητικό Marketing και στην Παραγωγή Media σε επιλεγμένα αθλητικά γεγονότα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Επίσης είναι Τηλεοπτικός Επιχειρησιακός Διευθυντής για τα μέσα της FIBA στα διεθνή τουρνουά μπάσκετ.
Ξεκίνησε τη φωτογραφία σαν χόμπυ το 2014 στη Φωτογραφική Σχολή Όραμα. Συμμετείχε σε εκθέσεις και σε διάφορες Ελληνικές εκδόσεις. Η δουλειά του έχει δημοσιευτεί στην Athens Voice και στην Popaganda. Το 2017 κέρδισε το 1ο Βραβείο στην κατηγορία Αθλητισμός στον διαγωνισμό “Public Moments Awards in Greece”.
Το κύριο ενδιαφέρον του είναι η φωτογραφία ντοκουμέντου και τα video ανθρώπων και πραγματικών ιστοριών.
Το Fight Club
«Η επαγγελματική πυγμαχία είναι στημένη»
Αυτή η φράση είχε μείνει στο μυαλό μου από την εποχή που η Ελληνική τηλεόραση παρουσίαζε τους Αμερικάνους γίγαντες της επαγγελματικής πυγμαχίας και το Ελληνικό κοινό παρακολουθούσε.
Για δύο δεκαετίες έχασα τα ίχνη του «αθλήματος», καθώς «θάφτηκε» μαζί με τη Δεκαετία του ’90. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα άκουσα για τον ΖΜΑΚ. Κάποιοι έφεραν το φαινόμενο της Επαγγελματικής Πυγμαχίας και μπήκα σε πειρασμό να το δω ζωντανά.
Πέντε ώρες δίπλα στους πυγμάχους/ηθοποιούς ήταν αρκετές για να συνειδητοποιήσω ότι ήταν ντροπιαστικό να χρησιμοποιεί κανείς τη λέξη «στημένο». Μια μικρή επαγγελματική οργάνωση. Αθλητές, ηθοποιοί, πυγμάχοι, σκηνοθέτες, τεχνικοί. Μια αξιοζήλευτη παραγωγή με έναν στόχο. Σκηνοθετημένη πάλη σε ένα απροσδόκητο θέαμα. Το τέλος της παράστασης βρίσκει άλλους στο νοσοκομείο με σπασμένα πλευρά, διάσειση, ράμματα και άλλους στην αγκαλιά των συναδέλφων τους.
Είναι Αντίπαλοι μόνο κατά την ώρα της ειδικής τους παράστασης. Μετά από αυτή γίνονταν μια περίεργη, δεμένη οικογένεια.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω. Η επαγγελματική πυγμαχία δεν είναι πια «στημένη».
