Πορτρέτα Ελπίδας

Τη νύχτα της 8ης Σεπτεμβρίου 2020 μια καταστροφική φωτιά έκαψε ολοσχερώς τον καταυλισμό των προσφύγων στη Μόρια, στο νησί της Λέσβου. Οι αιτούντες άσυλο που γλύτωσαν από τις φλόγες χρειάστηκε να περάσουν τις επόμενες μέρες στο δρόμο και σε εγκαταλελειμμένα κτίρια στα περίχωρα της πόλης της Μυτιλήνης. Η Ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να στήσει έναν μόνιμο καταυλισμό και υποχρέωσε τους αιτούντες άσυλο να μπουν σε αυτόν ώστε να προχωρήσει η διαδικασία του ασύλου τους. Τρεις εβδομάδες μετά το υπουργείο μετανάστευσης επικοινώνησε με τα φωτογραφικά στούντιο της Μυτιλήνης και τους ζήτησε να πάνε στον νέο καταυλισμό, να στήσουν τον εξοπλισμό τους σε μια μεγάλη σκηνή ώστε να τραβήξουν φωτογραφίες διαβατηρίου των αιτούντων άσυλο.

Βρέθηκα κι εγώ εκεί σαν επαγγελματίας φωτογράφος. Αυτή η σειρά πορτρέτων δημιουργήθηκε ανάμεσα στη διαδικασία της φωτογράφισης για διαβατήρια των αιτούντων άσυλο με μια παλιά μηχανή Lubitel 2 και ασπρόμαυρο φιλμ. Ζήτησαν από μερικούς ανθρώπους να ποζάρουν για εμένα αφού είχαν φωτογραφηθεί για το διαβατήριό τους και ενώ περίμεναν να εκτυπωθούν οι φωτογραφίες. Μερικοί από αυτούς αρνήθηκαν ευγενικά αλλά οι περισσότεροι δέχτηκαν με χαρά. Ειδικά μετά από τη φωτογράφιση για τα διαβατήρια που ακολουθούσε συγκεκριμένους κανόνες οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις αποτελούσαν μια δυσάρεστη διαδικασία – ειδικά για τις γυναίκες που έπρεπε να βγάλουν τη μαντήλα τους μπροστά σε πολύ κόσμο – οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονταν πιο χαλαροί μπροστά στην παλιά δυοπτική ρεφλέξ μηχανή μου με το μεσαίο φορμά. Σε αυτή τη σειρά υπάρχουν μονά πορτρέτα αλλά και μερικά πορτραίτα οικογενειών και φίλων γεμάτων ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.